و همان طور که می دانید زیتون جنوب الزامات رشد و باروری را می توان یافت. انواع زیتون از دانه درست نمی شود. نهال ها معمولاً میوه های پایین تری تولید می کنند و باید جوانه زده یا به یکی از واریته های نام برده شده پیوند شوند.
زیتون را می توان از طریق قلمه تکثیر کرد، یا با قلمه های چوب سخت که در ردیف نهالستان در بهار قرار می گیرد یا با قلمه های کوچک و برگدار که در زیر اسپری های غبار ریشه در یک قاب تکثیر قرار می گیرند.
درختان در 4 تا 8 سال شروع به باروری می کنند، اما تولید کامل تا 15 یا 20 سال به دست نمی آید. میوه‌های روغن‌گیری مجاز به بلوغ هستند، اما برای فرآوری به عنوان غذا، میوه‌های نارس را می‌چینند یا از درخت تکان می‌دهند.
صدها گونه نامگذاری شده از هر دو نوع زیتون، سفره ای و روغنی، در آب و هوای گرم رشد می کنند. در کالیفرنیا، زیتون هایی مانند واریته تقریبا به طور انحصاری برای استفاده در سفره کشت می شوند.
در اروپا، زیتون هایی مانند پیکوال، نوادیلو و مورکال بیشتر برای تولید روغن کشت می شوند. روغن زیتون به پنج درجه طبقه بندی می شود بکر، از اولین پرس که مطابق با استانداردهای تعریف شده است.
خالص، یا خوراکی، مخلوطی از تصفیه شده و بکر. تصفیه شده، یا تجاری، متشکل از لامپانت که اسید، رنگ و بو از آن حذف شده است. روغن لامپانت، با اسید بالا، که به دلیل استفاده از آن به عنوان سوخت لامپ نامگذاری شده است.
که از فشار دوم خمیر باقیمانده با آب داغ به دست می آید (برخی از روغن های بکر پایین تر به عنوان لامپانت طبقه بندی می شوند). و سولفید، استخراج شده با حلال و تصفیه مکرر است.
زیتون‌ها عمدتاً سبز و سیاه هستند، اما می‌توانند در سایه‌های مختلفی نیز در بین آنها ظاهر شوند. تفاوت رنگ نشان دهنده تنوع آنها نیست.
بلکه نشان دهنده مرحله رسیدن به هنگام چیدن است. زیتون سبز در ماه اکتبر یا نوامبر، زمانی که هنوز جوان است، برداشت می شود. زیتون سیاه در ماه دسامبر چیده می شود و در آن زمان بالغ شده و کاملا رسیده است.
بیشتر این محصول برای تهیه روغن زیتون استفاده می شود و بقیه آن با ترشی کردن، ترشی کردن یا گاهی نمک زدن حفظ می شود تا همانطور که هستند خورده شود یا در پخت و پز استفاده شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.