تاریخچه قهوه ترک یک کیلویی گیاه قهوه یک درخت کوچک همیشه سبز بومی اتیوپی است که در ارتفاعات 0 تا 2000 متر رشد می کند. دانه‌های میوه‌های قرمز آن دانه‌های قهوه هستند که قبل از آماده شدن برای آسیاب کردن و تبدیل شدن به قهوه، به روش‌های مختلف پردازش می‌شوند.
در اوایل قرن پانزدهم، این گیاه به یمن معرفی شد و نوشیدن قهوه به مکه و سپس قاهره در اوایل قرن شانزدهم به استانبول گسترش یافت.
اولین قهوه تجاری در قلمرو عربی در نزدیکی بندر یمن کاشته و برداشت شد. اعراب به عنوان اولین نوشیدنی های قهوه، قهوه خود را با ادویه هایی که قهوه روی آتش است، طعم می دهند. دراویش صوفی عرب قهوه می‌نوشیدند تا در نماز عصر بیدار بمانند. اگرچه قهوه در ابتدا برای مقاصد پزشکی یا مذهبی در نظر گرفته می شد، اما در نهایت به مصرف روزانه رسید.
در خانه‌های ثروتمند، اتاق‌ها منحصراً برای مراسم قهوه‌خوری کنار گذاشته می‌شدند، سپس «قهوه‌خانه‌ها» برای مردمی که فاقد چنین تجملی بودند، رواج یافت.
زائران مسلمان قهوه را با معرفی آن به جهان اسلام ایران، مصر، ترکیه و شمال آفریقا به یک کالای تجاری سودآور تبدیل کردند. ترک ها آسیاب و بو دادن قهوه را در قرن چهاردهم شروع کردند و 300 سال بعد در دهه 1600، آنها توزیع کنندگان اصلی قهوه در بازار جهانی بودند.
کاخ توپکاپی؛ اقامتگاه سلاطین عثمانی، مرکز اداری و آموزشی این ایالت، بین سال‌های 1460 و 1478 ساخته شد، سپس در سال 1924 به موزه تبدیل شد. در حال حاضر، از آشپزخانه‌های امپراتوری برای نمایش ظروف آشپزخانه عثمانی و سایر مصنوعات مرتبط با آشپزی استفاده می‌شود. قصر. در نزدیکی قنادی خانه (Helvâhâne) بخشی به مجموعه قهوه تقسیم شده است.
انواع مختلفی از -cezve-، ظروف فنجان، کوزه های آب، سینی های کوچک سرویس، کتری قهوه برای بازدیدکنندگان موزه به دو زبان ترکی و انگلیسی به نمایش گذاشته شده است. تمام اطلاعات توسط TMoCT ثبت شده است و تاریخچه قهوه ترک را روشن می کند.
یکی از اطلاعات مهم تاریخی، سوابق اولیا چلبی (1611-1685) است که در آن 500 قهوه‌فروش در استانبول و حدود 300 قهوه‌خانه و انبار قهوه وجود داشت.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.